నాన్న వదిలేసిన ఆ చేతి ముద్రలు

_A heart touching story _

 *నాన్న వదిలేసి వెళ్ళిన ఆ చేతి ముద్రలు:*

*నాన్న వదిలేసి వెళ్ళిన ఆ చేతి ముద్రలు నన్ను వెంటాడుతూనే ఉన్నయ్…*

 నాన్న వయస్సు పెరిగేకొద్దీ శరీరం కూడా బాగా బలహీనపడిపోయింది… 

గదిలోనే అటూఇటూ నడవడానికి గోడ ఆసరా అవసరమవుతోంది… 

తన చేతులు పడినచోట గోడ మీద ఆ ముద్రలు పడుతున్నాయి…

నా భార్యకు అది చిరాకు.తరచూ నాతో చెబుతోంది.గోడలు మురికిగా కనిపిస్తున్నాయనేది ఆమె కంప్లయింట్.

ఓరోజు ఆయనకు బాగా తలనొప్పి ఉండటంతో తలకు కొంత నూనె పట్టించి కాసేపు మసాజ్ చేసుకున్నాడు.అవే చేతులతో గోడను పట్టుకుని నడిచేసరికి ఆ ముద్రలు మరింత స్పష్టంగా పడ్డాయి గోడ మీద.

నా భార్య నామీద అరిచింది.

నేనూ సహనం కోల్పోయి నాన్న మీద అరిచాను.”నడిచేటప్పుడు అలా గోడను పట్టుకోకు” అని గట్టిగా కేకలేశాను.

గాయపడ్డట్టుగా తన కళ్లు… నావైపు అదోలా చూశాడు… 

నాకే సిగ్గనిపించింది… ఏం మాట్లాడాలో ఇక తెలియలేదు…

ఆ తరువాత గోడలను పట్టుకుని నడవగా చూడలేదు నేను… 

ఓరోజు బ్యాలెన్స్ తప్పి పడిపోయాడు… 

మంచం మీద పడిపోయాడు… తరువాత కొన్నాళ్లకే కన్నుమూశాడు… 

నాలో అదే దోషభావన… 

ఆరోజు తను నావైపు చూసిన చూపు నన్ను వెంటాడుతూనే ఉంది… 

నన్ను నేను క్షమించుకోలేకపోతున్నా…

కొన్నాళ్లకు మా ఇంటికి రంగులు వేయించాలని నిర్ణయించుకున్నాం… 

పెయింటర్స్ వచ్చారు… 

తాతను బాగా ప్రేమించే నా కొడుకు నాన్న వదిలేసి వెళ్లిన ఆ గోడ మీద మాత్రం కొత్త పెయింట్ వేయకుండా అడ్డుకున్నాడు… అరిచాడు…

ఆ పెయింటర్స్ సీనియర్లు, క్రియేటివ్ కూడా… 

“మీ తాత చేతిముద్రలు చెరిగిపోకుండా చూస్తాం, వాటి చుట్టూ సర్కిళ్లు గీసి, డిజైన్లు వేసి, ఓ ఫోటో ఫ్రేములా మార్చి ఇస్తాం”సరేనా అని సముదాయించారు…

అలాగే చేశారు… 

ఇప్పుడు ఆ చేతి ముద్రలు మా ఇంట్లో ఓ భాగం… 

ఆ డిజైన్ను మా ఇంటికొచ్చినవాళ్లు అభినందించేవాళ్లు… 

వాళ్లకు అసలు కథ తెలియదు… తెలిస్తే నన్ను ఎంత అసహ్యించుకునేవాళ్లో…!

కాలం ఆగదు కదా, వేగంగా తిరుగుతూనే ఉంది… 

నాకూ వయస్సు మీద పడింది… శరీరం నా అదుపులో ఉండటం లేదు కొన్నిసార్లు… 

నాకిప్పుడు అదే గోడ ఆసరా కావల్సి వస్తోంది… 

నాన్న పడిన బాధ ఏమిటో నాకిప్పుడు తెలిసొస్తోంది…

ఎందుకనిపించిందో తెలియదు, గోడ ఆసరా లేకుండానే నడవటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను… 

ఓరోజు అది చూసి మా అబ్బాయి పరుగున వచ్చాడు, నా భుజాలు పట్టుకున్నాడు… “నాన్నా! గోడ ఆసరా లేకుండా అస్సలు నడవొద్దు, పడిపోతవ్” అని మందలించాడు…

మనవరాలు వచ్చింది, “నీ చేయి నా భుజాల మీద వేసి నడువు తాతా”అంది ప్రేమగా… 

నాలో దుఖం పొంగుకొచ్చింది… అసలే తండ్రిని నేనే పోగొట్టుకున్నాననే ఫీలింగు, అలాంటి ధోరణి ఏమాత్రం చూపించని నా పిల్లలు… 

నేను ఆ రోజు నాన్న మీద అరవకపోతే ఇంకొన్నాళ్లు బతికేవాడు కదా అనే బాధ…

నా మనవరాలు మెల్లిగా నన్ను నడిపించుకు వెళ్లి సోఫాలో కూర్చోబెట్టింది… తన డ్రాయింగ్ బుక్ తీసి చూపించింది… 

గదిలోని గోడ మీద నాన్న చేతిముద్రలనే ఆమె డ్రాయింగ్ బుక్లో గీసింది… 

టీచర్ బాగా అభినందించిందని చెప్పింది… ‘పిల్లలు పెద్దల్ని ఇలా గౌరవించడం మన సంస్కృతి’ అని రాసిందామె ఆ స్కెచ్ మీద…

నా గదిలోకి వచ్చి పడుకున్నానుమౌనంగా రోదిస్తున్నాను… నన్ను వదిలి వెళ్లిపోయిన నాన్నను క్షమించమని పదే పదే ప్రార్థిస్తున్నాను… 

తరువాత మెల్లగా నిద్ర పట్టేసింది… ఏమో… తరువాత ఏమైందో నాకు తెలియదు… నా ఆత్మ నాన్న వైపే వేగంగా పయనిస్తున్నట్టే ఉంది.

(ఓ మిత్రుడు పంపించిన ఇంగ్లిష్ పోస్టుకు తెలుగు అనువాదం ఇది)_

మా..కృష్ణాజిల్లా వాళ్ళంటే…

 ఒక మధ్యతరగతి కుటుంబం. తల్లి తండ్రి కొడుకు కోడలు ఇద్దరు పిల్లలు అందరూ కలసి జీవిస్తున్నారు. తల్లిదండ్రులు వృద్దులైపోయారు. ఒంట్లో ఓపిక సన్నగిల్లింది. అయినప్పటికి ఏదో ఒక పని చేసి కొడుకుకి ఇతోధికంగా సహాయపడాలనే తాపత్రయంతో వుంటారు ఇద్దరూ కూడా! కొడుకు ఒక ప్యాక్టరీ లో టెక్నీషియన్ గా  చిన్న ఉద్యోగం చేస్తూ వుంటే కోడలు కూడా ఓ పచ్చళ్ళ తయారీ కేంద్రంలో గంటల లెక్కన పనిచేస్తూ.. చన్నీళ్ళకు వేణ్ణీళ్ళు తోడు అన్నట్లుగా పొదుపుగా గుట్టుగా జీవనం సాగిస్తూ వున్నారు. తండ్రి అనారోగ్యంతో వుండగా అతనికి హాస్ఫిటల్ మెడికల్ ఖర్చులకు చాలా ఖర్చు చేయాల్సివస్తుంది. కుటుంబం ఆర్థిక ఇబ్బందులు ఎదుర్కొంటూ సరైన పోషకాహారం కూడా తీసుకోని పరిస్థితులు నెలకొనివుంటాయి. 

ఉదయాన్నే అర లీటరు పాలు తీసుకుంటే పెరిగే పిల్లలకు ఇవ్వాలా అనారోగ్యంతో వున్న వృద్ధులైన తల్లిదండ్రులకు ఇవ్వాలా అనే  సంశయంతో ఆ కొడుకు నలిగిపోతూ వుంటాడు. సాయంత్రం ఇంకో అర లీటరు పాలు కొని మజ్జిగ అవసరాలకు వాడుకుంటూ వుంటారు. భర్త అసహాయతను అర్ధం చేసుకున్న భార్య కూడా ఏమీ చేయలేని పరిస్థితి. ఆమె కొంత చురుకుగా తెలివిగా ఆలోచించింది. ఉదయం పాలు రాగానే అందులో నుండి పావు వంతు పాలు చేసి ఆ పావు వంతు నీళ్ళు కలిపి కాచి పిల్లలకు ఇచ్చింది. ఆ పావు వంతు పాలతో ఇంకో రెండు పావులు నీళ్ళు కలిపి తేయాకు పుదీనా అల్లం వేసి మంచి టీ తయారుచేసి అత్తమామలకు ఇచ్చింది. 

మర్నాడు కొడుకు అదనంగా మరొక పేకెట్ పాలు తీసుకువచ్చి  తల్లితండ్రులకి కూడా పాలు ఇవ్వమని చెబుతాడు భార్యకు. భర్త ఫ్యాక్టరీ నుండి కొంత దూరం స్నేహితుల బైక్ ఎక్కి కొంత దూరం నడిచి వచ్చి ఆ డబ్బుతో పాల పేకెట్ తెచ్చినట్లు తెలుసుకుంటుంది.  కొడుకు చేస్తున్న ఆ పనికి తల్లిదండ్రులు చింతించారు. పాలు తాగితే అజీర్తిగా వుందని పాలు తాగమని గట్టిగా చెప్పేసారు. ఇంకా కోడలు చేసే తేనీరు చాలా నచ్చిందని చెప్పారు. తల్లిదండ్రుల మాటలకు కొడుకు కొంత తెరిపిన పడ్డాడు.

కోడలు ఆలోచిస్తుంది.  పాలు పోషకాహారమే కానీ చాలా ఆహారపదార్థాల లో కన్నా పాలల్లో పోషక విలువలు లేవని చదివి తెలుసుకుంది కాబట్టి.. 5 అరలీటర్ల పాలు కొనడం బదులు అదే ఖర్చుతో కేజీ నువ్వులు కేజీ బెల్లం కొని తెచ్చి.. నువ్వులు మంచి సువాసన వచ్చేదాకా వేయించి బెల్లం వేసి రోట్లో  దంచి  ఉండలు చేసి పిల్లలకు అత్తమామలకు ఇవ్వడం మొదలెట్టింది. ప్రతి రోజూ కోడలు చేసిన హెర్బల్ తేనీరు తాగ్రుతూ.. ఉత్సాహంగా వుంటున్నారు.  నువ్వు వుండలు తినడం వల్ల శరీరానికి కాల్షియం ఐరన్ లభించడంతో వృద్దుడైన తండ్రికి. కొంచెం ఓపిక వచ్చింది కూడా. 

కొడుకు తన ముందున్న  సమస్య తీరినందుకు సంతోషపడ్డాడు.   భార్య వివేకంగా పొదుపుగా సంసారాన్ని నడుపుకుని రావడం చూసి చాలా అభినందించాడు. నేను ఎక్కువ సంపాదించడం లేదని అసమర్థుడిని అనుకోకు. నిజాయితీ వున్నవాళ్ళు అడ్డదారులు తొక్కలేరు. అప్పులు ఎగకొట్టలేరు. నా సామర్థ్యం ఇంతే! అని చెప్పాడు.  నా తల్లిదండ్రులను బాగా చూసుకోగల్గిన మంచిమనసు వున్న వివేకవతివైన భార్య వి నువ్వు నాకు లభించడమే నా అదృష్టం. నేను ఇంకో చిన్న ఉద్యోగం చేయడానికి కష్టపడతాను అని భార్యకు మాట ఇచ్చాడు. 

  ఇక్కడ ఈ వాస్తవ కథలో  చెప్పిన విషయం మాములుగా వుండే విషయం కావచ్చు. కానీ ఇక్కడ ఆ ఇల్లాలిలో కనబడిన వివేకం తన భర్తని సంక్షోభంలో నుండి గట్టెక్కించింది అని తెలుసుకోవాలి. 

మధ్యతరగతి కుటుంబాల్లో ఆర్థిక ఇబ్బందులు ఎప్పుడూ వుండేవే! భర్త ఆర్థిక పరిస్థితిని బట్టి భార్య సహకరించడం నేర్చుకోవాలి. కుటుంబ నిర్వహణ ఖర్చులను లెక్కించుకోవడం, అనవసరమైన వస్తువులు,  ఎక్కువ బట్టలు కొనకుండా వుండటం నగ నట్రా కొనకుండా వుండటం, బంధువులకు మిత్రులకు ఎక్కువ రోజులు ఆశ్రయం ఇవ్వకుండా వుండటం వివేకవంతమైన ఆలోచన. బంధుమిత్రులు పడిమేసిన ఇల్లు గుల్ల అది ఏనాటికి కోలుకోలేదు  అని పెద్దలు సామెత చెప్పారు. అది నిజం కూడా.  అలాగే పులిని చూసి నక్క వాత పెట్టుకున్నట్లు అనవసరమైన వేడుకలు నిర్వహించకుండా అప్పుల పాలవకుండా జాగ్రత్త పడటం మరీ అవసరం. ఇతరులతో పోల్చుకోవడం వల్ల అసంతృప్తి తప్ప ఏమీ వుండదు. 

ఎంత సంపాదించారు అన్నది కాకుండా ఎంత ఖర్చును అదుపులో వుంచితే అంత అప్పుల పాలు కాకుండా వుండగలుగుతారు అని తెలుసుకోవాలి. కళ్ళు వెళ్ళిన చోటుకల్లా కాళ్ళు వెళ్ళకూడదు. అప్పుల్లో పుట్టి అప్పుల్లోనే జీవితాంతం బతికే పరిస్థితి తెచ్చుకోకూడదు. చిన్న సంసారం చింతలు లేకుండా వుండాలంటే కొంత ప్లానింగ్ గా ముందుకు వెళ్ళడం కొంత సర్ధుబాటు, కొంత త్యాగం అవసరం.  మధ్యతరగతి మందహాసంలో ఎన్నో అణచివేతలు వుంటాయి. అవి ప్రతి ఇల్లాలికి అనుభవం లోకి వచ్చేవే! కోరికలే గుర్రాలైతే కాళ్ళు విరగడం కూలబడటం మాత్రం  ఖాయం. అందలాలకు అర్రులు చాచటం వల్ల ఎలాంటి ప్రయోజనం వుండదు. భర్తలకు భార్యలు సహకరిస్తే కుటుంబం శాంతిగా వుంటుంది. సర్ధుబాటు చేసుకోవడం సాధ్యాసాధ్యాలు అంచనా వేయడం వలన  ఎవరి జీవితమైనా ఒడిదుడుకులు లేకుండా సాగుతుంది. 

ఇంతకీ చెప్పోచ్చేది ఏమిటంటే.. ఈ పై కథలో చెప్పినట్లు.. మా కృష్ణాజిల్లా ఇల్లాళ్లు వివేకవంతులు ముందు చూపు వున్నవారు. పెరట్లో కాయించిన కూరగాయలు తిని అవి లేకపోతే జాడీ కూరలు తిని పాలు పెరుగు నెయ్యి అమ్మి మజ్జిగ తాగి సాదా కాటన్ చీరలు కట్టుకుని సింపుల్ గా బతుకుతూ..వుండేవారు. వీరే ఎక్కడైనా పెండ్లిపేరంటాలకు హాజరైతే వొంటినిండా నగలు పెద్ద అంచు పట్టుచీరలతో ధగధగలాడిపోతూవుంటారు. వారి పిల్లలు చదువుకుని మంచి ఉద్యోగాల్లో సెటిల్ అయి వుంటారు. అదీ మా ఇల్లాళ్ల ముందు చూపు. 

మా కృష్ణాజిల్లా వాళ్ళు అంటే.. 

“పక్కింట్లో పెళ్ళి అయితే బంధువుల్లో ఎవరిదో ఒకరిది పట్టుచీర అడిగి తెచ్చుకుని దానికి మ్యాచింగ్ బ్లౌజ్ కుట్టించుకుని విజయా బ్యాంగిల్ స్టోర్ లో అద్దె నగలు తెచ్చుకుని డంబాసారం ప్రదర్శించే వాళ్ళు కాదబ్బా.. “ అనేది మా పెద్దమ్మ. 

ఓ భుజాలు తడుముకోకండి.. 🤣🤣 విజయా బ్యాంగిల్ స్టోర్స్ ఎక్కడుందో కనుక్కోండి చూద్దాం 😊👍

వీధి దీపం

 వీధి దీపం

కార్తీకంలో వేలాడదీసిన ఆకాశదీపంలా వీధి దీపం. 

వొంటి స్తంభం గాజు మేడలో నుండి కాంతులు విరజిమ్ముతూ ఆవురావురుమంటూ చీకటిని భక్షిస్తుంది 

పార్క్ లో ఆడి అలసి ఇంటికి పోయే పిల్లలందరికి తోవంతా వెలుగు పంచుతుంది 

కొత్త తావుకు పోతూ బాటను దాటుతున్న ఎరను ముక్కలైపోతావని హెచ్చరిస్తుంది

ముసురు పట్టిన వానలోనూ వానలా కురిసే మంచులోనూ తడిసి ముద్దైపోతూ 

అమవాస్య నాటి వెన్నెల దీపమౌతుంది

మైనస్ డిగ్రీల్లోనూ గడ్డ కడుతూ  తన విధిని మర్చిపోతానేమోనని రగిలిపోతూ జాగ్రత్త పడుతుంది. 

రహదారి మలుపులో నడిరాతిరి వొంటరిగా దిగాలుగా నిలబడి

ఆకురాలు కాలాన్ని  చూస్తూ  దీర్ఘ విషాదాన్ని మోస్తుంది పాపం!

వేకువనే హాయి గొలిపే పక్షుల సంగీతాన్ని మలయమారుతాలను  ఆస్వాదిస్తూ చిన్న కునుకుదీసిందేమో ఉదయపు నడకల సవ్వడి విని ఉలికిపడి మేల్కొంటుంది

సూర్యోదయ  సౌందర్యాన్ని వొంటరిగా జుర్రుకుని దిగ్విజయంగా తన పని నుండి నిష్క్రమింస్తుంది.   

విధి నిర్వహణలో తాను వొంటరి నని అనుకున్నప్పుడల్లా ఓ కాంతివలయం నన్ను చుట్టుకునే వుంటుందనే సృహ కల్గిన రాత్రి సూర్యుడు వీధి దీపం

మూడు కాలాల్ని ఆరు బుుతువులను నిశ్శబ్దంగా అనుభవించిన ఒంటరి భూ నక్షత్రం వీధి దీపం

 తనను చూసినప్పుడల్లా వొకటే తలపోస్తాను నేను

ప్రతి మనిషి వీధి దీపం లా  నిలబడకపోయినా  గూట్లో దీపంలా వెలుగునిస్తే చాలునని.

12/04/24.